خبرگزاری حوزه | تا دیروز سفیدپوشانی که به‌چشم نمی‌آمدند، این روزها، با آمدن کرونا از آنها بسیار یاد می‌شود.

تلاشی که امروز کادر درمانی و پرستاری بیمارستان‌ها در مراقبت از بیماران مبتلا به «کرونا» از خود نشان می‌دهند، تکرار جلوه‌های ایثار و فداکاری است که سالیان قبل در دوران ۸ سال دفاع مقدس دیده‌ایم.

در این شرایط حساس، انسان‌هایی در خط مقدم نبرد با این ویروس منحوس، به عنوان کادر پزشکی سینه سپر کرده‌اند و با تعهدی که از قسم پزشکی‌شان سرچشمه گرفته و قدرتی که ریشه در فطرت بیدارشان دارد، در راستای بهبود حال مبتلایان تلاش می‌کنند.

اما متاسفانه هنوز هم افردای هستند که در کمال خودخواهی به‌ هیچ ‌وجه حاضر نیستند قید جمع‌های دوستانه، مهمانی‌ها وسفرهای‌شان را بزنند و با رفت و آمدهای خویش جان خود و دیگران را به‌ خطر می‌اندازند، اگرچه خیلی از افراد با رعایت کردن پروتکل‌های بهداشتی و ماندن درخانه و حفظ قانون قرنطینه‌ی خانگی خستگی را از تن این عزیزان دور می‌کنند.

برای درک شرایط سختی که پرستاران عزیز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، فقط کافی است که یک لحظه خودمان را به‌جای آنها بگذاریم و به این میزان از فهم برسیم که آنها هم درسینه قلبی مهربان دارند که برای بوسیدن و درآغوش کشیدن جگرگوشه‌های‌شان می‌تپد و برای تجدید دیدار لحظه شماری می‌کنند، پس بی‌انصافی است که ما با خودخواهی خود زحمت آنها را مضاعف کنیم.

انگار جمله‌ی «درخانه بمانیم... » برای بعضی‌ها دیگر تکراری شده و گوش‌شان به شنیدن گاه و بی‌گاهش عادت کرده ‌است؛ در صورتی که سربازان سلامت با تمام تلاش خود همچنان در سنگر مبارزه با کرونا در حال جنگیدن هستند؛ گویا این پیکار بی‌امان برای آنها هرگز خسته‌کننده و تکراری نمی‌شود.

پرستاری که تمام لحظاتش با ترس و دلهره می‌گذرد، اینجا در کنار بیماران در جاده‌ای به‌نام سلامت فقط از امید و روزهای خوش صحبت می‌کند و با ابراز همدردی نور امید وسلامتی را به بیماران هدیه می‌دهد.

حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمودند: «الْمُؤْمِنُ اخُو الْمُؤْمِنِ کَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ انِ اشْتَکی شَیْئاً مَنْهُ وَجَد الَمَ ذلِکَ فی سائِرِ الْبَدَنِ؛ مؤمنین برادر همدیگر و هم‌چون اعضای یک پیکرند؛ و هنگامی که عضوی ناراحت و بیمار شود همه‌ی اعضا، آن ناراحتی را احساس می‌کنند». (بحارالانوار؛ ج ۶۱؛ ص ۱۴۸؛ ح ۲۵)

و یا امام صادق علیه السلام در کلامی دیگر می‌فرمایند:

مَن سَعی لِمَریضٍ فی حاجةٍ قَضاها اَوْلَمْ یَقضِها، خَرَجَ مِنْ ذنوبِهِ کَیَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ.

کسی که برای رفع نیازهای بیماری تلاش کند، خواه آن درخواست برآورده شود یا نشود، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می‌شود.

گویا پرستاران در این جبهه‌ی سلامت در حال عبادتند، چرا که خدمت آنها به خلق نوعی عبادت تلقی می‌شود و آنها به واسطه‌ی این خدمت‌رسانی اجر و جایگاه والایی نزد خداوند دارند؛ بنابراین بر ما نیز لازم است  که جایگاه آنها را شناخته و به آن احترام بگذاریم.

آری پیام «درخانه بمانیم... » فقط  یک شعارنیست، بلکه دعوتی است  برای همکاری و همدردی با قشری از فرشتگان سفیدپوش زمینی که بدون هیچ منت و چشم‌داشتی همواره در تلاشند.

پس با وجودی پر از عشق و معرفت به شما می‌گوییم:

«روزتان مبارک یاس‌های‌سپید باغچه‌ی زندگی، دوست‌تان داریم»

زهرا اسحاقیان عضو گروه تبلیغی شمس الشموس، وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان